ساختن انیمیشن کاری زمان بر و پیچیده است. حدود چهار تا پنج سال طول می کشد تا هر انیمیشن پیکسار کامل شود.

فیلمسازی در پیکسار یک پروسه ی طراحی مهندسی است: سعی و خطاهایی مکرر برای برنامه ریزی و پیاده سازی ایده ها، که همگی روی قصه گویی متمرکزند.

پیکسار ایده هایش را به آرامی و با حوصله گسترش می دهد. هر بخش با استفاده از سعی و خطاهایی، سعی دارد علاوه بر پیشبرد هدف خودش، کار دیگر بخش ها را هم ارتقا بخشد.

ایده ی اولیه داستان

یکی از کارمندان پیکسار، ایده را برای سایر اعضای گروه، توسعه و پردازش، مطرح می کند. چالش اصلی در این مرحله، طرح ایده ای است که به قدر کافی برای مخاطب باورپذیر باشد تا بتواند اتفاقات آن را محتمل فرض کند.

خلاصه ی طرح

طرح داستان، متن کوتاهی است که ایده ی اصلی داستان را به صورت خلاصه ارائه می کند. گاهی اوقات چندین طرح از یک ایده را جلو می برند تا تعادلی بین ایده های قطعی و محتمل برقرار شود.

فیلمنامه

فیلمنامه بعد از آماده شدن ایده ی اولیه و خلاصه ی طرح نوشته می شود.

استوری بورد

استوری بورد مثل نسخه ای از فیلم است که با دست طراحی شده باشد، به عنوان نقشه ی راهی برای دیالوگ ها و حرکات صحنه عمل می کند.

صداپیشگی

در ابتدا، هنرمندان پیکسار صدای صداپیشه های موقتی و تمرینی را برای استفاده در استوری بوردهای متحرک شده ضبط می کنند.و دیالوگ ها بیشتر جلو رفتند، بازیگران حرفه ای کارشان را برای ضبط صدای شخصیت ها شروع می کنند که هم از روی فیلمنامه می خوانند و هم فی البداهه می گویند.

دموریل

قطعه ی ویدئویی است که در آن استوری بورد هر سکانس به تنهایی نمایش داده می شود، بدون این که ایده پرداز صحنه ها ،داستان آن تصاویر را تعریف کند.

در دموریل، زمان بندی هر سکانس هم تعیین می شود.تدوینگران برای تدوین همه ی جزئیات به آن نیاز دارند.

فیلمنامه های رنگی

بخش طراحی هنری، براساس اولیه ی داستان، استوری بوردها و هم چنین ایده های خلاقانه و کارهای توسعه یافته ی خودشان، طرح های هنری الهام بخشی خلق می کند که دنیای انیمیشن و شخصیت هایش با آن ها تصویر می شود.

فیلمنامه ی رنگی، برای نورپردازی – طراحی های امپرسیونیستی با پاستل، برای تاکید روی نورپردازی صحنه ها – را شکل می دهند. بخش طراحی هنری مسئول طراحی همه ی شخصیت ها، مکان ها و صحنه های بزرگ و عمده، وسایل و پالت ها و ترکیب های رنگی برای فیلم است.

مدل ها

مدل خای سه بعدی کامپیوتری از شخصیت ها، وسایل، مکان ها و صحنه ها، با استفاده از نرم افزار انیمیشن سازی اختصاصی پیکسار خلق می شوند.

این مدل های کامپیوتری، هم قالب و شکل شخصیت ها را نشان می دهند و هم ابزارهای حرکتی شان را، که انیماتورها آن ها را برای خلق حرکات و حالت های مختلف به کار می گیرند.

کاراکترها در سه محورX  و Yو Z مدل سازی می شوند و می توان آن ها را از هر زاویه ای دید و در هر زاویه ای چرخاند. در ابتدای فرایند مدل سازی، مدل ها هیچ بافت و رنگ خاصی ندارند. تنها چیزی که روی صفحه نمایش می توان دید ،استخوان بندی آن مدل است ،یعنی خطوط و طرح های کلی متشکل از مکعب ها، قالب ها وکره هایی که برای پی ریزی آن به کار بسته شده اند. به این مدل Wire Frame  می گویند.

مکان ها

مکان ها، محیط های خلق شده برای داستان فیلم هستند. صحنه هایی آماده شده ،که اتفاقات فیلم آنجا می افتد. بعد از آن که محیط ها و مکان ها به صورت سه بعدی ساخته می شوند، آن ها را با مدل های سه بعدی از وسایل صحنه مثل صندلی، پرده و اسباب بازی آرایش می کنند تادنیای باورپذیر خلق شود.

نماها

گروه صحنه پردازی، با تبدیل و ترجمه ی داستان فیلم به صحنه های سه بعدی ، شخصیت ها را در صحنه جای گذاری و موقعیت هر کدام را تعیین می کنند، و با استفاده از دوربینی مجازی، موقعیت های احساسی و روند داستان را در هر صحنه ثبت می کنند.

گروه صحنه پرداز، معمولا در هر صحنه چندین نسخه از نماها را ثبت می کنند و دست گروه تدوین را برای انتخاب نماهای مناسب باز می گذارند، تا به این صورت تاثیر قصه گویی سان به حداکثر برسد.

انیمیشن

انیماتورهای پیکسار به سبک سنتی و قدیمی عمل نمی کنند ؛ آن ها نه نماها را طراحی می کنند و نه آن ها را نقاشی. چرا که شخصیت ها، مدل ها، دیالوگ ها و صداها از قبل آماده شده اند وانیماتورها مانند بازیگران و یا عروسک گردانان هستند که با استفاده از نرم افزار انیمیشن سازی پیکسار ،حرکات و حالات چهره ی شخصیت ها را در هر صحنه طراحی و اجرا می کنند.

سایه

برنامه های کامپیوتری که ویژگی های سطوح اشیا، مانند بافت و جلوه و رنگ را توصیف می کنند، روی ه رکدام از وسایل و شخصیت های صحنه اعمال می شوند.

این برنامه ها که « شیدر» نام دارند، می توانند جلوه ها و نماهای متنوع و گسترده ای شامل چوب، فلز، پارچه، شیشه، مو و پوست را شبیه سازی می کنند.

به شخصیت ها و وسایل صحنه رنگ و بافت می دهند، به آن ها لباس هایی می پوشانند که با هر حرکت بدنشان به صورت طبیعی چروک می شود و تکان می خورد، موها و پشم هایی روی بدنشان طراحی می کنند که در جهت باد تکان می خورد، و پوستی برایشان می گذارند که به قدری واقعی به نظر می رسد که می توانید لمسش کنید.

نورپردازی

با استفاده از نور دیجیتالی، هر صحنه طوری نورپردازی می شود که گویی صحنه ی واقعی فیلمبرداری فیلم زنده است.

نورهای کلیدی، مکمل، انعکاسی و محیطی تماما تعریف شده اند و برای فراهم شدن حس و حال متناسب با هر صحنه به کار گرفته می شود.

پردازش نهایی یا رندر

به عمل برگرداندن و تبدیل تمام اطلاعات موجود در فایل های که هر نما را می سازند ( صحنه ها، رنگ ها و حرکات شخصیت ها ) به یک فریم از فیلم، پردازش نهایی گفته می شود.

مسئول پردازش پیکسار، کامپیوتری است که این اطلاعات را تفسیر می کند.نرم افزار پردازنده ی پیکسار، تصویر نهایی را با محاسبه ی تک تک پیکسل های تصویری طراحی می کند که از اطلاعات مدل، انیمیشن، سایه و نورپردازی حاصل شده.

حتی با وجود کامپیوترهای بسیار قدرتمندی که در شرکتی مثل پیکسار استفاده می شود، پردازش نهایی هر فریم از یک فیلم انیمیشن، حدود شش ساعت طول می کشد.

فیلم های انیمیشن پیکسار، با فریم ریت 24 فریم بر ثانیه تولید می شوند. با این حساب، یک انمیشن نود دقیقه ای ، نزدیک به 130هزار فریم خواهد داشت. تازه در پیکسار، از هر انیماتور انتظار می رود که هر هفته صد فریم انیمیشن تولید کند.

بررسی های نهایی و ساخت موسیقی متن

گروه تدوینگران نسخه های تکمیل شده و الحاقی از موسیقی متن و افکت ها صوتی را بررسی می کنند. جلوه های ویژه توسط نرم افزار افکت انیمیشن به کار اضافع می شود. و در نهایت هم فریم های دیجیتالی را روی نگاتیو با فرمتی که برای پخش دیجتالی مناسب باشد ضبط می کنند.

این مقاله را از مجله 24 شماره 70 با ترجمه ی پوریا شجاعی برداشتیم.